مصاحبه اختصاصی

یکشنبه, 17 آذر 98

هانیه طالبی

مربوط به جذب سرمایه است

0

0

1- معرفی مختصر از خودتان؟

من سید امیر تقی‌آبادی، متولد نیشابور، عاشق حرف زدن، نوشتن، آموزش دادن و تاثیرگذاشتن رو آدم‌ها هستم. مقالات من رو می‌تونید توی ویرگول یا تویتر با آی‌دی amirtaqiabadi پیدا کنید. از سال 1394 به عنوان هم‌ بنیانگذار و مدیرعامل دلیون فعالیت شغلی جدی من شروع شده است. قبل از آن در محیط دانشگاه، جلسات هم‌آموزی و مسابقه‌ی سخرانی سخن‌سواران دانشگاه شریف رو اجرایی کردم. در حال حاضر هم جدای از دلیون در نقش مدیر اجرایی یک VOD در حال تاسیس، عضو استودیو خانه تجربه و مدرس دوره‌های UI/UX گذران اوقات کاری می‌کنم عاشق سفر، هیجان و آدم‌ها.      "خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد."

2- حوزه فعالیتتان؟

با توجه به ماهیت شغلی پیشین در خیلی از بخش‌هایی که یک بنیانگذار استارتاپ می‌تواند مشکل داشته باشد می‌توانم کمک کنم به جز مسائل مالی. هنوز در درک تفاوت بدهکار و بستانکار مشکل دارم. تجربه‌ی 2 بار حضور در دادگاه وزارت کار، درگیری با مامور بیمه و مالیات، اصناف و ... بخش‌هایی است که می‌توانم کمک کنم حداقل اشتباهات من را تکرار نکنید. اما به صورت تخصصی در این موضوع من باب طراحی تجربه، خدمات و رابط کاربری سایت و اپلیکیشن می‌توانم کمک کنم. به صورت تخصصی‌تر مسائل طراحی رفتاری و تاثیر روانشناسی و رفتار شناسی در طراحی و مارکتینگ حوزه علاقه‌ی من است.

3- از چه سالی فعالیت در حوزه استارتاپی را شروع کردید؟

از سال 91

4- چه استارتاپ های موفق تحت مربیگری تا به حال داشتید؟

مستقیما برای هیچ استارتاپی مربیگری نکردم تا کنون و فقط در حد انتقال تجربه دوستانه بوده است.

5- کمبود چه چیزهایی در اکوسیستم استارتاپی احساس می شود؟

ایده‌ی مناسب بازارهای بین‌المللی به خصوص کسب‌وکارهای B2B

6- بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟

متاسفانه برداشت درستی از مفهوم Lean در کشور وجود ندارد و دانسته‌های تجربی در این حوزه تنها محدود به چند نفر است در نتیحه امکان توسعه‌ی ناب با هدف کاهش هزینه‌های سرمایه‌گذاری و ریسک بالاست. از طرفی محدودیت جامعه‌ی 80 میلیونی ایران در کنار مشکلات ترنسفر مالی بین‌المللی و تحریم‌های خارجی و محدودیت‌های داخلی امکان رشد و توسعه‌ی فراتر از مرز‌های ایران حتی در کشورهای هم‌جوار را سخت کرده است. عدم شفافیت نهاد قانون‌گذار، مجوزات هر روز اضافه شده و انحصارگرایی از جمله آفات اصلی اکوسیستم استارتاپی است که ریسک سرمایه‌گذاری در ایران را افزایش می‌دهد.